Oh! é un conto sen texto, con fondo branco, no que aparecen ilustraciónes moi sinxelas, pero cando despregamos a páxina atopamos outra imaxe distinta que sorprende ao lector e anuncia a seguinte. A súa proposta gráfica ten ademais da sencillez un toque de humor. Oh! gañou o Premio Gráfico da Feira Internacional do Libro Infantil e Xuvenil de Bolonia en 1993.
E para rematar escoitamos, cantamos e bailamos esta canción do Crocodilo de Susa Herrera.
O Programa de Estimulación da Linguaxe Oral (PELO) vai dirixido aos nenos e nenas de Educación Infantil co obxectivo de previr e detectar posibles alteracións da fala, fomentando o correcto desenvolvemento da mesma. Os contos que utilizo nas miñas sesións de PELO, axúndanme a estimular a linguaxe oral e tamén a favorecer o desenvolvemento cognitivo (en concreto os procesos cognitivos básicos: atención e memoria) e a socialización na aula. A través dos contos, o alumnado vai descubrindo un mundo que os rodea: "Espérannos mares descoñecidos, illas do tesouro, misteriosos acantilados, viaxes submarinos e espléndidos amenceres: anímaste a navegar?" Traballaremos compoñentes e prerrequisitos lingüísticos de forma lúdica e sinxela a través de praxias, soplo, respiración, relaxación, conciencia fonolóxica, das dimensións da linguaxe. A través da lectura e o uso das TIC e das TAC (Tecnoloxías da Aprendizaxe e do Coñemento) faremos as sesións máis entretidas e lúdicas, xa que a lectura e as TIC-TAC son como o mar e a terra, son o noso contorno nunha sociedade onde a lectura e a tecnoloxía achégannos á sociedade do coñecemento.
DATOS DO CONTO
Nome:Un poco de mal humor.
Autor e ilustrador:Isabelle Carrier
Editorial:Juventud
Resumo do conto
Cando se coñecen, Pit e Pat enseguida se volven inseparables. Rin, xogan... enténdense moi ben e cren que, se están xuntos, sempre serán felices. Pero, co tempo, empezan a estar en desacordo, a botarse as culpas, e mesmo a enfádanse. Pouco a pouco, o mal humor vai crecendo, ata chegar a separalos. Finalmente, Pit e Pat saberán atopar unha solución con moita sabedoría. Logo de "O cazo de Lorenzo", un delicado álbum sobre a diferenza, Isabelle Carrier continúa a súa exploración dos sentimentos con esta historia das relacións, chea de humor e ilustrada na mesma liña que "O cazo" ou "Detrás do muro". Os debuxos e a simplicidade do texto son todo un acerto.
DATOS DO CONTO
Nome:Por 4 esquinitas de nada.
Autor e ilustrador:Jérôme Ruillier
Editorial:Juventud
Resumo do conto
"Cadradiño" quere xogar con todos os seus amigos "Redondiños" na casa grande pero, a porta é redonda e non pode pasar. Entón, os Redondiños tratan de atopar unha solución e conseguir que Cadradiño poda entrar na casa grande. Primeiro pídenlle que sexa Cadradiño o que cambie, pero despois de varios intentos... chegan a solución de que Cadradiño non é o que ten que cambiar, senón que é a porta.
DATOS DO CONTO
Nome:Os petos de Loreto.
Autor e ilustrador:Quentin Blake Editorial:Kalandraka
Resumo do conto A señora Loreto ten un abrigo cheo de petos. Un deles para os ratos, outro para o queixo e, por se alguén esbirra... Loreto ten un montón de petos. Que gardará? Un relato rimado, que nos permitirá encher os seus petos de imaxes para traballar os diferentes fonemas e lles permitirá imaxinar que cousas queren ter nos seus petos.
DATOS DO CONTO
Nome:No hace falta la voz
Autor e ilustrador:Armando Quintero & Marco Somá Editorial:OQO
“Non fales a non ser que poidas mellorar o silencio”, advertiu Jorge Luís Borges ante un excesivo valor das palabras. Canto máis nos poden transmitir un xesto, un aloumiño, unha mirada cómplice? Tal e como nos lembra Armando Quintero neste álbum; non fai falta a voz para mostrar cariño ou dicir cousas bonitas como quérote...
O contacto físico como mostra de afecto é imprescindible para o desenvolvemento emocional dos pequenos: dálles seguridade, favorece a súa autoestima e mellora a confianza en si mesmos e tamén nos demais. Neste aspecto, inciden tanto o texto de Armando Quintero Laplume como as imaxes de Marco Somá.
O ano pasado fixen dous cursos sobre as NNTT e a frustración chegou cando era imposible partir dos coñecementos propios para seguir crecendo en contidos. Os mestres non deixaron que o desánimo fose un lastre no curso, así que nos animaron a realizar uns cuestionarios que hai na plataforma Platega e desta forma poderíamos optar a cursos máis especializados.
Así xurdiu a elección do curso "Creación de ambientes persoais" e o inicio da ampliación do meu PLE, que é o Entorno Persoal de Aprendizaxe. Está formado por un conxunto de ferramentas que eu mesma xestiono e controlo para seguir aprendendo. E podo dicirvos que foi todo un descubrimento!
A continuación, podedes ver o meu PLE que está organizado dende a aplicación Symbaloo:
Pero semana tras semana non deixei de aprender e de estar enganchada a máis ferramentas do mundo 2.0. O curso desenvolveuse ao longo de dous meses, nos que traballamos as seguintes ferramentas:
A Bitácoraque volvín a actualizar e non quero volver a esquecer.
As presentacións dinámicas con Prezi.
No 2011 fixen a conta con Twitter e ahí se quedou. Hoxe podo decir que gracias ao curso afeccioneime ao seu uso.
Despois traballamos con Feedly que permite organizar páxinas e bitácoras por contidos e así acceder rapidamente á información cando hai algunha actualización.
Noutro dos módulos utilizamos a ferramenta Diigo, que permite xestionar a información, a posibilidade de crear marcadores e seleccionar textos. Pareceume interesante.
Outra ferramenta que quería comezar a usar foi Pinterest, o gran acceso a outros materiais e información doutros compañeir@s xa me converteu nunha adicta.
Outra das actividades do curso foi formar unha comunidade virtual. Podedes vernos en Facebook ou en Pinterest co nome de "Atención á diversidade" e en Twiter coa etiqueta #atenciónádiversidade. Nun curso on-line onde pensas que a interacción con compañeir@s non vai ser posible... vai e formamos unha gran comunidade que espero que perdure moito despois deste curso. E trataremos de seguir crecendo...
A través de Google Drive, Google Sites e Dropbox compartimos información sobre a atención á diversidade do noso alumnado.
Pero todo isto non fai máis que comezar. O día 27 rematamos o curso pero a andaina na comunidade colaborativa espero que perdure no tempo.
Grazas aos compañeir@s e aos titores por facer desta formación unha forma diferente e motivadora de aprender.
... e así remata esta entrada na bitácora, pensando que non é un final, senón unha continuación para seguir ensinando aos nosos alumn@s.
Coa chegada da Internet revolucionouse por completo o mundo da información. Nun período curto de tempo, pasamos de procurar información nos dicionarios enciclopédicos ou en libros e revistas de temática especializada, a que cun par clics en Google accedamos a unha abrumadora cantidade de datos que poden chegar a ocasionar unha incrible saturación de información.
Unha mostra deste elevado fluxo da información, pódese visionar neste video onde explica de forma gráfica o que acontece en internet en 60 segundos.
E como procesar toda esa información? Desta interrogante xorde a lóxica da existencia da Curación de Contidos.
O concepto de curación de contidos ou content curation empezou a soar con forza desde o ano 2009 grazas á definición dada por Rohit Bhargava nun dos seus posts. Segundo Bhargava, un curador de contidos ou content curator, é alguén que continuamente atopa, agrupa, organiza, valora e comparte o contido máis relevante sobre un tema específico en Internet, e que Antonio Bauzano define como Community Curator. Para realizar tal traballo hai ferramentas que nos axudan, ben co seguimento de contidos, ben co filtrado, optimizado ou programado dos mesmos. Trátase en definitiva dun potente antibiótico contra a infoxicación que actualmente padece a rede.
A los 6 años me regalaron "El principito" de Antonine de Saint-Exupéry y al leerlo no le di importancia a todas las verdades que me contaba. A los 27 años lo volví a releer y comprendí que necesité ser mayor para comprender el libro que estaba dedicado al niño que tenemos dentro de nuestro corazón.
Dedicatoria de Antoine de Saint-Exupéry - EL PRINCIPITO
Pido perdón a los niños por haber dedicado este libro a una persona mayor. Tengo una seria excusa: esta persona mayor es el mejor amigo que tengo en el mundo. Tengo otra excusa: esta persona mayor es capaz de entenderlo todo, hasta los libros para niños. Tengo una tercera excusa: esta persona mayor vive en Francia, donde pasa hambre y frío. Verdaderamente necesita consuelo. Si todas esas excusas no bastasen, bien puedo dedicar este libro al niño que una vez fue esta persona mayor. Todos los mayores han sido primero niños. (Pero pocos lo recuerdan).
Hoy he vuelvo a recordar ese sentimiento al ver este video:
O 9 de febreiro comecei un curso novo: Creación de Ambientes Persoais de Aprendizaxe.
Na sociedade actual, baseada nas Tecnoloxías da Aprendizaxe e o Coñecemento, a Web 2.0 e as redes sociais convértense no gran fenómeno da comunicación.
No proceso de Ensino-Aprendizaxe é importante construir un Ambiente Persoal de Aprendizaxe (Persoal Learning Environment - PLE) para entrar en contacto con outros profesionais e crear unha comunidade virtual, é dicir, unha rede persoal de aprendizaxe. Con este curso pretendo mellorar a miña competencia dixital e comezo o modulo I co esquema do meu PLE:
Linda Castañeda e Jordi Adell aproxímanse ao concepto de desenvolvemento profesional docente entendido como un proceso de aprendizaxe socio-cultural baseado na participación e a reflexión práctica, o papel que xoga o concepto de PLE, no libro: "Entornos persoales de aprendizaje: Claves para el ecosistema educativo en red":
Xa fai un ano que teño este Blog que foi creado para desenvolver as miñas sesións do Programa de Estimulación á Linguaxe Oral (PELO) en Educación Infantil, xa que era máis doado levar o material na nube que ir cargada de materiais entre os centros nos que o desenvolvín.
No segundo módulo do curso traballamos co Blog e recordo que para resolver as miñas dúbidas utilicei o video que a continuación se pode ver:
Despois do tempo que levaba sen escribir foi moi interesante poder acceder á información dunha forma concreta e pormenorizada no manual de Blogger:
E nunca nos olvidemos que debemos actualizarnos e reciclar os nosos coñecementos xa que para ser mestr@s nunca debemos deixar de aprender se o noso sono é enseñar.
